شما را با چند باور سمی آشنا می‌کنیم

- به حرف دلت گوش کن

دلم بهم دروغ نمی‌گه»، به حرف قلبت گوش کن»، احساسم هرگز خطا نمی‌ره»؛ این باورها، باورهای اشتباهی است. احساسات ممکن است آدم را گمراه کنند و به خطا ببرند. بهتر است به حرف عقل سلیم و تجربه عبرت انگیزتان بیش از حرف قلب و احساستان گوش کنید.

4- تنبیه‌اش کن

باور اینکه بهترین راهکار برای تربیت افراد تنبیه است، کاملا اشتباه است. تنبیه آخرین راهکار است و بسته به نوع خطای تربیتی‌ای که رخ داده فرق می‌کند. باور کنیم که برجسته کردن نقاط قوت و تشویق مادی و معنوی آنها، نتیجه تربیتی عمیق‌تری در پی خواهد داشت.

5- جواب ابلهان خاموشی است

این هم ضرب‌المثلی دیگر است که حد و مرز روشنی ندارد. چه کسانی ابله هستند و کی باید سکوت کرد، نکته‌ای است که معمولا توجه چندانی به آن نمی‌شود. هر کجا که کم می‌آوریم داد می‌کشیم جواب ابلهان خاموشی است. سکوت خوب است، خداوند هم در قرآن می‌فرماید اگر نادانی تو را خطاب قرار داد تنها به گفتن سلام بسنده کن؛ قالوا سلاما »؛ اما خطاب ناصواب، خطابی است که هیچ ارزشی برای پاسخ دادن ندارد. پاسخی که بیشتر حکم دعوا و مشاجره دارد تا گفت‌وگو. اما برخی از گفت‌وگوها را نمی‌توان به پشتوانه باور جواب ابلهان خاموشی است» رها کرد. اطرافیان، خانواده و دوستان نیاز به سکوت شما ندارند. اگر می‌خواهید رابطه‌هایتان درست و خوب پیش بروند باید به موقع حرف بزنید، پاسخ بدهید، دلیل بیاورید و گفت‌وگو کنید.

6- درستت می‌کنم

این جمله رامعمولا از جوان‌ترهای در شرف ازدواج می‌شنویم. جوانی که به خواستگاری رفته، یا عاشق شده، 2 معیار مثبت در طرف مقابل دیده و 5 نکته منفی؛ نه با دلش می‌تواند کنار بیاید نه با عقلش. والدینش او را متوجه معیارهای خلاف یا نکات عدم‌تفاهم می‌کنند و او هر بار تکرار می‌کند: تغییرش می‌دهم»، درستش می‌کنم» او باور دارد که می‌تواند به پشتوانه گفت‌وگو، عشق یا هر چیز دیگری طرف مقابلش را تغییر دهد و او را طوری بسازد که دلش می‌خواهد. این باوردقیقی نیست. آدم‌ها همیشه طبق خواسته ما تغییر نمی‌کنند و بنا نهادن یک زندگی یا یک رابطه بر این اساس، احتمالا نتیجه موفقیت‌آمیزی به‌دنبال نخواهد داشت.

7- عدالت‌ات کو؟

اینکه دنیا با شما عادلانه رفتار کند، توقع دست و پا‌گیری است. یعنی اگر باور داشته باشید که عالم و آدم باید با شما عادلانه رفتار کنند، سرخورده و ناامید می‌شوید؛ چرا که برقراری عدل آن هم به‌صورت صددرصد فعلا غیرممکن است. تازه این در شرایطی است که شما درباره عدل و ناعدالتی تشخیص و قضاوت درستی داشته باشید. پس بهتر است باور کنید که علیرغم وجود بی‌عدالتی‌ها در دنیا، می‌توان آن را بهتر کرد و شرایط را تغییر داد.

8- کو خوشبختی؟

خوشبختی آن چیزی است که همه به‌دنبالش هستند و تنها عده بسیار کمی معتقدند که مالک حقیقی آن هستند. اغلب ما باور داریم که برای خوشبختی نیاز به ثروت، زیبایی، عشق و چند مولفه دیگر هست. همه را هم با هم و یکجا و به مقدار زیاد می‌خواهیم.

بهتر است باور کنیم که خوشبختی یک حس درونیست. عامل خوشبختی از آدمی به آدم دیگر فرق می‌کند. یک لبخند ساده هم می‌تواند فردی را مالک قدرتمند خوشبختی کند. باور کنیم که خوشبختی آن دورها و معطل پول و مدرک و زیبایی و عشق یکجا نمانده است. بهتر است بیش از این معطلش نگذاریم.

9- من یک قربانی‌ام

من قربانی یک تصمیم نادرستم، من قربانی یک انتخاب رشته غلطم، من قربانی یک رابطه اشتباهم، من قربانی یک تصادفم و. . آدم‌های زیادی هستند که گمان می‌کنند قربانی شده‌اند و برای همیشه قربانی می‌مانند. این باوری غلط است. هر انسانی توانایی این را دارد که خود را از ناراحتی‌ها نجات دهد. باور قربانی بودن آنقدر سمی است که هویت فرد پس از گذشت زمان تحت‌تأثیر آن شکل می‌گیرد و او همیشه خود را قربانی می‌داند و موضع‌اش برای همیشه همین باقی خواهد ماند. پس بهتر است خیلی زود با باور اینکه قربانی هستید خداحافظی کنید و باور کنید که می‌توانید شرایط آزاردهنده و ناراحتی‌ها را کنار بزنید.

10- فقط باید کار کرد

باور کرده‌ایم تا بیست و چهارساعته کار نکنیم موفقیتی عایدمان نخواهد شد. برای استراحت و سرگرمی نقشی فانتزی و تجملاتی قائلیم. درحالی‌که سرگرمی واستراحت کردن، بازسازی روحی و جسمی است و نه اتلاف وقت و انرژی. مهم این است که بتوانیم برنامه‌ریزی صحیحی داشته باشیم و برای تفریح و کار، زمان‌های درست و نقشی در حد و اندازه خودشان قائل شویم و راه افراط و تفریط را در پیش نگیریم.